۲۳ آبان ۸۹ ، ۱۴:۵۸
دَجّال و سُفیانی کیستند ؟
دَجّال و سُفیانی کیستند ؟
یکی از نشانه های ظهور حضرت مهدی (ع) خروج دجال و سفیانی است ، و این دو به دست سپاه آن حضرت کشته می شوند ، سوال اینجاست که اینها چه کسانیند؟ و در کجایند و چگونه کشته می شوند؟
مطابق پاره ای از روایات ، در آستانه قیام حضرت مهدی (ع) افراد کذاب و دروغگو پرچم مخالفت با آن حضرت بلند می کنند ، دو نفر از آنها که از سرزمین شام و فلسطین بر می خیزند ، دجال و سفیانی می باشند ، این دو نفر در حقیقت دو طاغوت سرکشی هستند که با دار و دسته بسیار خود به عنوان ضد انقلاب ، شورش می نمایند .
دجال که یک نفر طاغوت فریبکار و حلیه گر است ، با ترفندهای خود ، جمعیتی را به دور خود جمع می کند و به مخالفت بر می خیزد ، بعید نیست که او یکی از طاغوتهای صهیونیست باشد. (من قریه تعرف با لیهودیه (بحارالانوار ، ج52 ص194)
امیرمومنان علی (ع) در ضمن خطبه ای فرمود : حضرت مهدی با یارانش از مکه به بیت المقدس می آیند و با دجال و ارتش او می جنگند ، و آنها را تار و مار می کنند و خود دجال نیز به هلاکت می رسد .
و مطابق روایتی ، دجال را دستگیر کرده و در محل کناسه کوفه به دار می زند .
از روایات استفاده می شود ، دجال مردی لوچ است ، و ادعای پیامبری و خدایی از راه حلول می کند و با جادو و شعبده و تصرف در چشمها ، مردم را به سوی خود جذب می نماید .
پیروان او بیشتر از اراذل و اوباش و طبقات آلوده از یهود و زنهای ناپاک و فرزندان آنها می باشند .
حضرت عیسی (ع) به کمک حضرت مهدی (ع) می آید ، و در کشتن دجال شرکت می کند ، و مردم و شهرها را از فتنه و آشوب او نجات می دهد .
‹‹سفیانی›› طاغوت دیگری که در چهره مقدس نماها ظاهر می گردد ، از نسل عتبه بن ابوسفیان است ، چهره اش سرخ مایل به زرد می باشد ، ذکرش به : « یارب یارب یارب » بلند است ، و آنقدر بی رحم و پلید است که کنیزش را که از او بچه دار شده زنده به گور می نماید .
جنایات سفیانی و گسترش آن جنایات در خونریزی فساد ، بسیار است .
پیامبر (ع) فرمود : سفیانی از وادی یابس (اطراف دمشق) با سپاه خود ، وارد دمشق می شود ، دو لشکر تشکیل می دهد ، یکی را به سوی مشرق (کوفه و اطراف آن) می فرستد ، و دیگری را به سوی مدینه حرکت می دهد ، لشگر اول در کوفه و بغداد ، به کشتار و جنایات عظیم دست می زنند .
لشکر دومش به سوی مدینه رهسپار می گردد ، و سه شبانه روز در آنجا به قتل و غارت می پردازد ، سپس برای جنگ با سپاه مهدی (ع) به سوی مکه حرکت می نماید ، در مسیر راه وقتی که به سرزمین ‹‹بیداء›› می رسد ، جبرئیل به فرمان خدا آن چنان به آن زمین ضربه می زند ، که همه آنها جز دو مرد ، در آن زمین فرو می روند و نابود می شوند. (بحارالانوار ، جلد 52 ، ص186)
سرانجام حضرت مهدی (ع) با سپاه خود از جانب کوفه به سوی سفیانی که در اطراف بیت المقدس ، موضع گرفته ، حرکت می کند ، و پس از گفتگو و مذاکرات ، سرانجام جنگ خونینی بین سپاه حضرت مهدی (ع) و سپاه سفیانی ، رخ می دهد ، و سپاهیان حضرت مهدی (ع) پیروز می شوند ، و زمین از لوث وجود سفیانی و پیروان پلیدش ، پاک می گردد .
و مطابق بعضی از روایات ، سفیانی به دست یاران مهدی (ع) اسیر و دستگیر شده به فرمان حضرت مهدی (ع) گردنش را می زنند و روی سنگی که در محل ورود به بیت المقدس قرار دارد ، اعدام و کشته می شود .
قابل ذکر است که یکی از سپاهیان مخالف ، سپاه ‹‹بتریه›› است ، که متشکل از ده هزار نفر، در مسیر کوفه به جنگ سپاه امام (عصر) می آیند و همه آنها به دست پر توان یاران مهدی (ع) به هلاکت می رسند .
یکی از نشانه های ظهور حضرت مهدی (ع) خروج دجال و سفیانی است ، و این دو به دست سپاه آن حضرت کشته می شوند ، سوال اینجاست که اینها چه کسانیند؟ و در کجایند و چگونه کشته می شوند؟
مطابق پاره ای از روایات ، در آستانه قیام حضرت مهدی (ع) افراد کذاب و دروغگو پرچم مخالفت با آن حضرت بلند می کنند ، دو نفر از آنها که از سرزمین شام و فلسطین بر می خیزند ، دجال و سفیانی می باشند ، این دو نفر در حقیقت دو طاغوت سرکشی هستند که با دار و دسته بسیار خود به عنوان ضد انقلاب ، شورش می نمایند .
دجال که یک نفر طاغوت فریبکار و حلیه گر است ، با ترفندهای خود ، جمعیتی را به دور خود جمع می کند و به مخالفت بر می خیزد ، بعید نیست که او یکی از طاغوتهای صهیونیست باشد. (من قریه تعرف با لیهودیه (بحارالانوار ، ج52 ص194)
امیرمومنان علی (ع) در ضمن خطبه ای فرمود : حضرت مهدی با یارانش از مکه به بیت المقدس می آیند و با دجال و ارتش او می جنگند ، و آنها را تار و مار می کنند و خود دجال نیز به هلاکت می رسد .
و مطابق روایتی ، دجال را دستگیر کرده و در محل کناسه کوفه به دار می زند .
از روایات استفاده می شود ، دجال مردی لوچ است ، و ادعای پیامبری و خدایی از راه حلول می کند و با جادو و شعبده و تصرف در چشمها ، مردم را به سوی خود جذب می نماید .
پیروان او بیشتر از اراذل و اوباش و طبقات آلوده از یهود و زنهای ناپاک و فرزندان آنها می باشند .
حضرت عیسی (ع) به کمک حضرت مهدی (ع) می آید ، و در کشتن دجال شرکت می کند ، و مردم و شهرها را از فتنه و آشوب او نجات می دهد .
‹‹سفیانی›› طاغوت دیگری که در چهره مقدس نماها ظاهر می گردد ، از نسل عتبه بن ابوسفیان است ، چهره اش سرخ مایل به زرد می باشد ، ذکرش به : « یارب یارب یارب » بلند است ، و آنقدر بی رحم و پلید است که کنیزش را که از او بچه دار شده زنده به گور می نماید .
پیامبر (ع) فرمود : سفیانی از وادی یابس (اطراف دمشق) با سپاه خود ، وارد دمشق می شود ، دو لشکر تشکیل می دهد ، یکی را به سوی مشرق (کوفه و اطراف آن) می فرستد ، و دیگری را به سوی مدینه حرکت می دهد ، لشگر اول در کوفه و بغداد ، به کشتار و جنایات عظیم دست می زنند .
لشکر دومش به سوی مدینه رهسپار می گردد ، و سه شبانه روز در آنجا به قتل و غارت می پردازد ، سپس برای جنگ با سپاه مهدی (ع) به سوی مکه حرکت می نماید ، در مسیر راه وقتی که به سرزمین ‹‹بیداء›› می رسد ، جبرئیل به فرمان خدا آن چنان به آن زمین ضربه می زند ، که همه آنها جز دو مرد ، در آن زمین فرو می روند و نابود می شوند. (بحارالانوار ، جلد 52 ، ص186)
سرانجام حضرت مهدی (ع) با سپاه خود از جانب کوفه به سوی سفیانی که در اطراف بیت المقدس ، موضع گرفته ، حرکت می کند ، و پس از گفتگو و مذاکرات ، سرانجام جنگ خونینی بین سپاه حضرت مهدی (ع) و سپاه سفیانی ، رخ می دهد ، و سپاهیان حضرت مهدی (ع) پیروز می شوند ، و زمین از لوث وجود سفیانی و پیروان پلیدش ، پاک می گردد .
و مطابق بعضی از روایات ، سفیانی به دست یاران مهدی (ع) اسیر و دستگیر شده به فرمان حضرت مهدی (ع) گردنش را می زنند و روی سنگی که در محل ورود به بیت المقدس قرار دارد ، اعدام و کشته می شود .
قابل ذکر است که یکی از سپاهیان مخالف ، سپاه ‹‹بتریه›› است ، که متشکل از ده هزار نفر، در مسیر کوفه به جنگ سپاه امام (عصر) می آیند و همه آنها به دست پر توان یاران مهدی (ع) به هلاکت می رسند .
