بسمه تعالی
بعضی گمان کرده اند که موسیقی غذای روح است شاید بعضی از صداها که الهام بخش است و برای روح ضررافراطی ندارد و انسان را بشهوت و انحراف نمی کشاند و به اصطلاح محققین مطرب نیست درست باشد اما از نظر اسلام هر صدائیکه انسان را به طرب می اندازد و او را از یاد خدای تعالی غافل می کند و به شهوت دعوت مینماید نه انکه غذای روح نیست بلکه انسان را مسموم هم میکند.
بطورکلی حالات روح در انقلاب است و بهمین جهت نام روح را قلب گفته اند و بخصوص قلوبی که تهذیب نشده با اندک صدائی زیر و رو می شوند لذا هر موسیقی نمیتواند برای روح غذائیت داشته باشد بعلاوه موسیقی ساخته موسیقی دانان مختلف با عقائد مختلف است و اکثر انها به فکرغذای روح بشر و اینکه انسان چه می خواهد بشود وچه غذائی را و یا چه دوائی را می تواند استفاده کند تا روحش سالم شود نیستند.
و اکثرا موسقیهای مطرب بخصوص برای افرادی که ضعیف اند « غفلت » که بد ترین امراض روحی است می آورد .
لذا گوش دادن به موسیقی از نظر اکثر مراجع مطلقا حرام است وغذای روح محسوب نمیشود .
ولی اسلام صداهای طبیعی که انسان را بیدار میکند و بیاد خلقت ظریف خدای تعالی می اندازد مانند صدای بلبل و باران و دریا و جنگل بسیارمفید و خوب دانسته و آنها را نشانه های لطف و رحمت پروردگار و آیات الهی می داند ولی موسیقی همانطوری که در بالا گفتیم نشانه هنر یک مخلوق است که انسان را به یاد خدا نمی اندازد و برای روح تکاملی نمی آورد و غذائیت ندارد .( از سخنان استاد سید حسن ابطحی )